بزرگداشت مرحوم دکتر خواجویان در دانشگاه فردوسی مشهد

تاریخ ایجاد : شنبه, ۱۵ آبان ۱۳۹۵ مراسم بزرگداشت مرحوم دکتر محمدکاظم خواجویان رئیس پیشین دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی دانشگاه فردوسی مشهد روز سه شنبه در این دانشگاه برگزار شد. رئیس دانشگاه فردوسی مشهد در این مراسم گفت: امثال دکتر خواجویان با شاگردپروری و گذشتن از خود ثمرات مفیدی در محیط‌های […]

تاریخ ایجاد :

شنبه, ۱۵ آبان ۱۳۹۵

bozorgdasht-mohammad-kazem-khajavian

مراسم بزرگداشت مرحوم دکتر محمدکاظم خواجویان رئیس پیشین دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی دانشگاه فردوسی مشهد روز سه شنبه در این دانشگاه برگزار شد.

رئیس دانشگاه فردوسی مشهد در این مراسم گفت: امثال دکتر خواجویان با شاگردپروری و گذشتن از خود ثمرات مفیدی در محیط‌های علمی و دانشگاهی به وجود آوردند.
دکتر محمد کافی افزود: باید کوشید تا رهروان و پاسداران خوبی برای شخصیت‌های بزرگی مانند دکتر خواجویان باشیم.
مدیر گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی نیز در این مراسم با یادکرد از استادان برجسته این دانشکده همچون مرحومان دکتر فیاض، دکتر یوسفی، دکتر رجایی، دکتر علی شریعتی و دکتر عبدالهادی حائری گفت: این استادان شهرت ملی و گاه جهانی دارند و در تحولات فکری و سیاسی نیم قرن اخیر نقشی اساسی داشتند.
دکتر محمدتقی ایمانپور افزود: در این میان مرحوم دکتر خواجویان رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد در دهه ۶۰ از منظر سعه صدر، حسن اخلاق و مدیریت در آن سال‌های سخت تجربه بی نظیری را از خود به جای گذاشتند.
رئیس مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد نیز گفت: بزرگداشت دکتر خواجویان که یکی از خوشنامترین و تاثیرگذارترین مدیران این دانشگاه بود پس از ۲۳ سال از درگذشتش بزرگداشت فضیلت‌ها است.
دکتر سلمان ساکت افزود: یک سوی این فضلیت‌ها خرد و تدبیر و دوراندیشی و سوی دیگرش صمیمیت و مهربانی و خدمت به مردم است.
وی گفت: دکتر خواجویان اهل تندی و تندروی نبود و از افراط و تفریط دوری می‌کرد و تا حد امکان می‌کوشید با گفت و گو و تعامل، میانه روی و تعادل را برقرار سازد.
او افزود: خواجویان رئوف و منعطف بود اما در مقابل ظلم و ستم سرسختانه می‌ایستاد و در دفاع از مظلوم حقیقت را فدای هیچ مصلحتی نمی‌کرد.
ساکت گفت: دکتر خواجویان سال‌ها پیش از آن که مدارا به گفتمان اصلی روشنفکران و نخبگان جامعه بدل شود این صفات نیکو را در عمل بکار می‌بست و بدان پایبند بود.
وی افزود: روش و منش خواجویان پس از گذشت بیش از دو دهه هنوز بهترین سرمشق و الگو برای مدیریت دانشگاهی به ویژه در دانشکده‌های علوم انسانی است.
عضو هیات علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران نیز در این مراسم گفت: دکتر محمدکاظم خواجویان در دهه ۶۰ شمسی کوشید ارکان علم تاریخ را از طریق عادت دادن ذهن دانشجویان به مواجهه انتقادی با تاریخ حفظ کند و ارتقا بخشد.
دکتر صفت گل افزود: نظریه ‘دو رویه تمدن بورژوازی غرب’ در گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد با حمایت دکتر خواجویان و توسط دکتر عبدالهادی حائری شکل گرفت که پس از تبدیل شدن به کتاب در سال ۱۳۶۸ به عنوان کتاب سال ایران انتخاب شد.
وی گفت: نخستین نشریه پایدار تحقیقات علمی در حوزه تاریخ نگاری نز در دوره مدیریت دکتر خواجویان در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد منتشر شد که راهگشای نشریات علمی دیگر در این زمینه بود.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد نیز گفت: در کلاس‌های دکتر خواجویان می‌شد شیوه برخورد نقادانه با گزاره‌های تاریخی را آموخت.
دکتر عبدالرحیم قنوات افزود: خواجویان اندیشمندی متعهد به دفاع از مبانی اسلام و تعالیم ائمه(ع) بود اما هیچگاه کباده دین نکشید و اعتقاد و محبت به اهل بیت(ع) را وسیله ای برای هجمه و حمله به این و آن تبدیل نکرد.
وی گفت: اشتغال او به تحصیل و تدریس تاریخ باعث دوری وی از جمود و تعصب شده بود اما خواجویان در عین رافت و مهربانی فردی صریح اللهجه بود که از گفتن حقیقت پروایی نداشت و از تاریخ هم شواهد بسیار در چنته داشت که آنها را جا به جا در کلامش استفاده می‌کرد.
در این آئین با حضور شخصیت‌هایی همچون دکتر مصطفی معین، دکتر هادی خانیکی و آیت الله سیدان از مدرسان برجسته حوزه علمیه مشهد همچنین دومین جلد مجموعه کتابهای ‘روشنان دانشگاه’ شامل خاطرات و نوشته‌های شاگردان، دوستان و همکاران مرحوم دکتر خواجویان درباره وی رونمایی شد.
تقدیم لوح سپاس به همسر و خانواده مرحوم خواجویان و امضای پوستر بزرگداشت دکتر خواجویان توسط میهمانان ویژه و سخنرانان از بخش‌های دیگر این بزرگداشت بود.
مرحوم دکتر محمدکاظم خواجویان استاد گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی دانشگاه فردوسی مشهد طی سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸ ریاست این دانشکده را بر عهده داشت.
آن مرحوم از سال ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۷۲ نیز معاون دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد بود.