نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
وبینار بین‌المللی «اخلاقی زیستن از منظر عرفای اسلام و مسیحیت» به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و رایزنی فرهنگی ایران در اسپانیا سه‌شنبه 28 اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ برگزار شد. در این برنامه حسن بلخاری قهی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، محمدمهدی احمدی، رایزن فرهنگی ایران در اسپانیا، حجت‌الاسلام و المسلمین محمدمهدی تسخیری، […]
وبینار بین‌المللی «اخلاقی زیستن از منظر عرفای اسلام و مسیحیت» به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و رایزنی فرهنگی ایران در اسپانیا سه‌شنبه 28 اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ برگزار شد. در این برنامه حسن بلخاری قهی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، محمدمهدی احمدی، رایزن فرهنگی ایران در اسپانیا، حجت‌الاسلام و المسلمین محمدمهدی تسخیری، رئیس مرکز گفت‌وگوی ادیان و فرهنگ‌های سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، حامد ناجی اصفهانی، استاد دانشگاه اصفهان و سیدعلی اصغر میرباقری فرد، رئیس انجمن ترویج زبان و ادب فارسی از ایران ،خاویر سانچوفرمین، رئیس دانشگاه عرفان آویلا، جرزی ناووجسکی، دبیر دانشگاه عرفان آویلا و رومولو کوارتاس، معاون مدیر دانشگاه عرفان آویلا اسپانیا سخنرانی کردند.
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در این وبینار اشاره به موضوع سخنرانی خود با عنوان « زیستن اخلاقی از منظر ابن‌عربی» گفت: محیی‌الدین ابن عربی (درگذشته به سال 638 هجری و 1240 میلادی) که اتفاقا متولد مُرسیه اسپانیا است یکی از بزرگ‌ترین عرفای مسلمان محسوب می‌شود. انتساب لقب شیخ اکبر به او روشن‌ترین دلیل اثبات این ادعا است. وی که در قرن ششم و هفتم هجری (معادل دوازدهم و سیزدهم میلادی) می‌زیست و صاحب آثار گرانقدر مهمی چون فتوحات مکیه و فصوص‌الحکم بود، تاثیر عظیمی بر عرفان اسلامی پس از خویش گذاشت. شروح بسیاری بر آثار او نوشته شده و حکما و عرفای بزرگی در مکتب او پرورش یافتند. او در ادامه گفت: کلام و نظر ابن عربی در باب اخلاق و زیستن اخلاقی ، بسیار جامع و مفصل است و اگر بگوییم وی در تمامی آثار خویش مهم‌ترین اصل مباحثات خود را تبیین جایگاه اخلاقی انسان قرار داده، اغراق نکرده‌ایم و این شاید متأثر از این کلام پیامبر اسلام باشد که فرمودند: من برای تکمیل مکارم اخلاق برگزیده شده‌ام (انما بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ ). از دیدگاه ابن‌عربی، اخلاق نه از حوزة نظر که از قلمرو عمل آغاز می‌شود. به عبارتی ابن‌عربی، زیستن اخلاقی یا اخلاقی بودن انسان را اول و بالذات یک امر عملی می‌داند و نه یک امر نظری که دستاورد آن غرقه شدن در مباحث نظری است که هیچ گاه پایانی ندارد. این بدان معناست که از منظر او، زیست اخلاقی، محور و بنیاد است نه فربهی نظری در حوزة اخلاق و این مساله بسیار مهمی است. استاد دانشگاه تهران در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: از دیدگاه ابن‌عربی، کسی که سیر زیستن بر بنیاد اخلاق را از عمل آغاز نموده و در این راه با نیّت خالص طی مسیر نماید مبدّل به رجل الهی یا مرد خدا می‌شود. مرد خدا از دیدگاه او، کسی است که بر نفسِ خویش حاکم بوده یا به تعبیری بر آن سلطنت دارد. وی این‌گونه مردان را دو دسته می‌داند گروهی که سلطنت مطلقه بر نفس خویش دارند و به جایی رسیده‌اند که حقیقت را به عینه مشاهده می‌نمایند و گروهی که حکومت مطلقه بر نفس خویش ندارند اما از طریق انجام اوامر الهی و عدم انجام نواهی او به ملاقات حق در قیامت نائل می‌شوند. از دیدگاه ابن عربی، هر دو گروه بر بنیاد زیست اخلاقی به این جایگاه و مقام رسیده‌اند. بلخاری در پایان تاکید کرد: نکتة مهم در آرای ابن‌عربی و دیگر عرفای مسلمان، در زیستن اخلاقی حرکت از جسم به نفس و سپس روح است. انسان ابتدا باید در مقام جسم، رذائل اخلاقی را از خود دور نگاه داشته و سعی وسیع و بلیغ نماید در دام شهوات و هواهای نفسانی اسیر نگردد. اگر چنین اسارتی رخ دهد نفس نیز آلوده می‌گردد و این آلودگی سبب رنج و عُسرت روح می‌شود. این بدان معناست که صحت و سلامتِ روح بستگی کامل به رعایت مسائل اخلاقی و تلاش در نیل به مکارم اخلاقی دارد.