دکتر لئونارد لویزن، مولوی‌پژوه و عضو بنیاد میراث ایران در بخش زبان فارسی و ادبیات صوفیه مرکز مطالعات اسلامی دانشگاه اکستر انگلستان در سن ۶۵ سالگی به دیار باقی شتافت.

 لئونارد لویزن در سال ۱۹۵۳ در آمریکا متولد شد و در بیست سالگی به عنوان مدرس زبان انگلیسی به ایران سفر کرد. او به دلیل علاقه‌مندی به ادب و فرهنگ ایرانی اسلامی، در دانشگاه شیراز زبان و ادبیات فارسی،  تاریخ اسلام و جامعه‌شناسی را آموخت و موفق به دریافت درجه لیسانس در رشته روابط بین‌الملل شد. لویزن در ۱۳۵۸ ایران را ترک کرد و دو سه سالی را در نیویورک و کالیفرنیا گذراند و در شعبۀ لُس‌انجلس از دانشگاه کالیفرنیا عربی خواند. علاقه شدیدش به زبان و ادب فارسی، وی را به «مدرسۀ مطالعات شرقی و آفریقایی» (SOAS)در لندن کشاند. مدت ۵ سال در این مرکز دانشگاهی دانش آموخت و سرانجام در ۱۹۸۸ م، دکترای خود را در رشتۀ ادبیات فارسی گرفت. برای مدتی در همین مرکز تدریس کرد و چند سالی را در مؤسسۀ اسماعیلیِ لندن به تحقیق، ترجمه و ویرایش منشورات آن گذراند. سرانجام، در دانشگاه اِکسِتِر انگلستان مسؤل بخش پژوهش‌های اسلامی و زبان و ادبیات فارسیِ شد و تا پایان عمر در همین مقام باقی ماند.
استاد لویزُن از همان آغاز آشنایی‌اش با فارسی، شیفتۀ مولانا جلال‌الدین محمد شد. با اینکه حوزۀ مطالعاتش تمامی ادبِ کلاسیک فارسی بود، عرفان اسلامی کانون علایقِ ادبی او، و در رأس همه مولانا و خواجۀ شیراز، بود.این علاقه و عُلقه به مولانا به حدّی بود که حدود ده سال قبل با همکاری و هم فکری مولانا پژوهانی چند در سراسر جهان، به راه‌اندازی مجله ای سالیانه به نام «مجلّۀ مولانا رومی» (Mawlana Rumi Review) همت گمارد که به جلال‌الدین محمد، مکتب او و میراث او اختصاص دارد، و این تا کنون تنها نشریه‌ای به زبان انگلیسی بوده که منحصراً دربارۀ مولانا انتشار یافته است. او خود نویسندۀ یکی از ارزنده‌ترینِ همین مقالات نیز بود.
آثار متعددی از وی باقی مانده است که از آن جمله می‌توان به «فراسوی ایمان و کفر شیخ محمود شبستری» «میراث تصوف» و «دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند» و «سی غزل از حافظ» اشاره کرد.
لئونارد لویسون در روز ۱۵مردادماه ۱۳٩٧/۶ آگوست ٢٠١٨ چند روز پیش از ایراد سخنرانی برنامه‌ریزی‌شده در کنگره بزرگ ایران‌شناسی دانشگاه ارواین کالیفرنیا درگذشت.
یادش گرامی.