عبدالمحمد آیتی هم رفت

این پژوهشگر، نویسنده و مترجم در حوزه فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی  و مترجم قرآن، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیهروز چهارشنبه، ۲۰ شهریورماه، بر اثر کهولت سن و بیماری از دنیا رفت

عبدالمحمد آیتی بروجردی، نویسنده و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، اردیبهشت سال ۱۳۰۵ در بروجرد متولد شد و مدرک دانشگاهی کارشناسی علوم معقول و منقول‌ داشت. او ابتدا در این شهر به مکتب‎خانه سنتی آغاباجی رفت، ولی والدینش او را به دبستان اعتضاد که قدیمی‌ترین مدرسه مدرن در بروجرد بود، فرستادند.

آیتی در سال ۱۳۲۰ وارد دبیرستان شد و در سال‎وی به تحصیل علوم حوزوی علاقه‌مند شد و به مدرسه علمیه نوربخش رفت و چند سالی در آن‌جا علوم اسلامی را فراگرفت. در سال ۱۳۲۵ وارد دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران شد و پس از به پایان بردن دوره لیسانس، به خدمت وزارت آموزش و پرورش درآمد و برای تدریس به بابل رفت. او بیش از ۳۰ سال در شهرستان‌ها و تهران به عنوان دبیر به تدریس پرداخت و در کنار تدریس، سردبیری ماهنامه آموزش و پرورش را نیز بر عهده داشت و در دانشگاه فارابی و دانشگاه دماوند ادبیات فارسی و عربی تدریس کرد.

این نویسنده اولین‌بار در سال ۱۳۴۰ در «کتاب هفته» مطلبی با نام «باتلاق» نوشت و به‌دنبال آن، رمان «کشتی شکسته» تاگور را ترجمه کرد. او از مترجمان بنام عربی به فارسی است و ترجمه‌های فارسی قرآن مجید، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه را منتشر کرده است. آیتی رییس شورای علمی دانشنامه تحقیقات ادبی فرهنگستان نیز بوده است.

عبدالمحمد آیتی به عنوان چهره‌ ماندگار معرفی شده بود و برخی از آثارش عبارت‌اند از: کشتی شکسته (ترجمه‌)؛ تحریر تاریخ وصّاف؛ آمرزش ابوالعلا معری (ترجمه‌) و همچنین روش و تطبیق فلسفه اسلامی؛ گزیده و شرح خمسۀ نظامی؛ تاریخ ابن ‌خلدون (العبر)؛ شکوه قصیده؛ تاریخ دولت اسلامی در اندلس؛ ترجمه فارسی قرآن مجید؛ شکوه سعدی در غزل؛ شرح و ترجمه معلّقات سبع؛ الغارات در حوادث سال‌های معدود خلافت علی (ع‌)؛ گنجور پنج گنج؛ شرح منظومه مانلی و پانزده قطعه دیگر؛ سی رنج بردم، بازنویسی‌شده از فردوسی؛ قصه باربد و بیست قصه دیگر از شاهنامه؛ معجم‌الأدبا (ترجمه)؛ داوری حیوانات نزد پادشاه پریان (ترجمه‌)؛ گزیده شرح مقامات حمیدی؛ در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند نیما.