انجمن آثار و مفاخر فرهنگی روز بزرگداشت ابن‌سینا، طبیب، فیلسوف، ریاضیدان، منجم و دانشمند شهیر و روز پزشک را تبریک عرض می‌نماید.

برگی از زندگی ابو علی سینا

ابوعلی حسین بن عبدالله، پزشک، فیلسوف، ریاضی دان، منجم و دانشمند مشهور به ابن سینا یا ابوعلی سینا و ملقب به شیخ الرییس، شرف الملک، حجهالحق و امام الحکما در ۳۷۰هـ .ق در افشنه بخارا متولد شد. پدر وی از دیوانیان دستگاه سامانیان بود و به فرقه اسماعیلیه بسیار گرایش داشت. ابن سینا دوران کودکی خود را در بخارا سپری کرد و به فراگیری علوم مختلف پرداخت. او نزد اسماعیل زاهد، فقه  و نزد ابوعبدالله ناتلی، منطق آموخت. در چهارده سالگی در علم منطق بر استاد خود پیشی گرفت، چندان که مشکلات منطق را بر استاد خود می‌گشود. با رفتن ناتلی از بخارا، ابن سینا به تحقیق و مطالعه در علم الهی و طبیعی پرداخت و به فراگرفتن علم طب  روی آورد و در این علم تبحر یافت به طوری که در شانزده سالگی جمعی از پزشکان فاضل زیردست او کار می‌کردند. ابوعلی با مداوی بیماری نوح بن منصور سامانی، امیر خراسان، اجازه یافت از کتابخانه او استفاده کند. در هیجده سالگی جامع العلوم شد. در بیست و یک سالگی نخستین اثر فلسفی خود را تحت عنوان «العروضیه» به درخواست ابوالخیر عروضی نوشت. بعد از درگذشت پدر، به خدمات دیوانی روی آورد. چندین بار به وزارت رسید، از این رو مورد حسد دیگران قرار گرفت، چندین بار گریخت، مدتی زندانی شد ولی سرانجام از زندان گریخت . مدتی در گرگان بسر برد و به تألیف کتاب روی آورد. ابو عبید جوزجانی در این مدت نزد وی تلمذ کرد و بسیاری از کتاب‌های او را تحریر کرد. ابن سینا سپس به خدمت مجدالدوله دیلمی رفت و مدتی طولانی در ری ماند و از آنجا به همدان رفت و کتاب« قانون» را در آنجا نگاشت. بعد به اصفهان رفت و مدت چهارده سال در دربار علاءالدوله دیلمی بسر برد. او در اواخر عمر به دستور علاءالدوله آلتی شبیه ورنیه کنونی (از اسباب اندازه گیری دقیق) برای به دست آوردن نتایج دقیق در رصد اختراع کرد. ابن سینا در طول حیات خود شاگردان متعددی چون ابوالحسن بهمنیار بن مرزبان ، ابن زیله، ابوعبید جوزجانی و ابوعبدالله معصومی را تربیت کرد. او با ابوسعید ابوالخیر مباحثه‌ای داشت که بسیار مشهور است. ابن سینا در زمینه ادبیات نیز کتاب‌هایی تألیف کرده و اشعاری نیز به وی منسوب است. بیش از ۲۰ اثر فارسی به او منسوب است که از میان آن‌ها انتساب «دانشنامه علائی» و «رساله نبض» بدو مسلم است. آثار فارسی ابن‌سینا مانند سایر نثرهای علمی زمان وی، با رعایت ایجاز و اختصار کامل نوشته شده‌است.او سرانجام در ضمن لشکرکشی علاءالدوله در حدود ۴۲۷/ ۴۲۸ هـ .ق درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد. در جشن یادبود هزاره او بر مزارش بنایی ساختند. ۲۷۶ عنوان کتاب را به این دانشمند نامدار نسبت می‌دهند که ۱۳۱ اثر را با انتساب صحیح و مابقی را با انتساب مشکوک از او دانسته اند. از جمله آثار وی می‌توان «النجاه»، «الاشارات و التنبیهات» در منطق و حکمت، «الشفا» در حکمت، «دانشنامه علائی» به زبان فارسی، «اسرار الصلاه»، «مبداء و معاد»، «قانون» در طب – این کتاب باعث شهرت وی در اروپا شد و در۱۳۶۰هـ .ش توسط شرفکندی (ماموستا هژار) از زبان عربی به زبان فارسی ترجمه شد و تاکنون چندین بار تجدید چاپ شده‌ است – ، «اسباب حدوث الحروف و مخارجها» در زبان شناسی، «الموجز الکبیر»، «الموجز الصغیر» در منطق، «رساله حی بن یقظان»، «المدخل الی صناعه الموسیقی» که از آثار فارابی کامل تر و جامع تر است و «مقاله فی آله رصدیه» اشاره کرد.

در جمهوری اسلامی ایران به منظور پاسداشت این پزشک نامدار، روز اول شهریور ماه، روز پزشک نامگذاری شد.