نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
تاریخ ایجاد : چهارشنبه, ۰۲ اسفند ۱۳۹۱ در پی درگذشت عالم جلیل القدر آیت الله خوشوقت رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی کشور طی پیامی درگذشت ایشان را تسلیت گفت: متن پیام به شرح ذیل می باشد: به نام خدا نام من رفتهست روزی بر لب جانان به سهو… اهل دل را بوی جان میآید […]
در پی درگذشت عالم جلیل القدر آیت الله خوشوقت رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی کشور طی پیامی درگذشت ایشان را تسلیت گفت:
متن پیام به شرح ذیل می باشد:
به نام خدا
نام من رفتهست روزی بر لب جانان به سهو…
اهل دل را بوی جان میآید از نامم هنوز
اگر زبان لابه در محضر حق، شِکوِه نباشد؛ بجاست که در این هجوم دمسردیهای زمانه و فقدان مرواریدهای یگانه، لرزش شانههای خسته را گواه اندوه بداریم و رنج تنهایی و روزگار«بیپیر» را بهانه استغاث به آستان جانانه کنیم… روزگاری که خوبان را به سرپنجه قضا و قلوب اهل«زمانه» را به سایبان«رضا» میسپارد.
هنوز روزگاری بیش از رنج سفر استاد ارجمندمان مرجع معظم تقلید و پرورنده قلب و جانمان مشهور به«حاجآقا مجتبی تهرانی» نگذشته است…
هنوز تابیدنهای زمانه را چنان ندیدهایم که غبار تسلا بر جان خستهمان بنشیند…
هنوز سنگینی تابوت آن فرزانه یگانه بر شانههایمان مانده که… که برگ سرد خبرها گردیدند و پرواز به پرواز، حیرت را بار شانههای رنجیده کردند.
خبر، کوتاه بود… اما ناگهانی نبود…
چنان که عارف، در این عالم نیز با حیات جاوید میزید…
چنان که برزخ و جاودانهگی او، مشرِفو مستولی به عبور زمان است…
چنان که برای او،«این جهان» و«آن جهان» یکی است…
و چنان که مردان خدا، غرق در ساحت یگانهگی اویند.
خبر، کوتاه بود… اما ناگهانی نبود.
آن روز که بزرگمردی مانند زندهیاد، استاد عظیم اخلاق و عبد صالح خداوند حضرت آیتالله بهجت را از دست دادیم، هرگز نمیپنداشتیم که سیر روزگار، خیمه ایستادهگی روحمان را چنین شتابناک و سرگران بلرزاند و مردانِ مرد ایام را چنین بیصبوری از ما بگیرد.
قلم، اندوهگین ارکان خبر ماند و هرچند پیش از این نیز در میان عبور خسته سخنان دلگشای آن بزرگ ماندنی، خوشوقت و سرخوش نوشین کلامش بودیم و زیر سایه شرح نهجالبلاغه و صحیفهاش،«مرگ» را مانند زندگی میدانستیم… اما باز سرافکنده قدرنشناسی و ماندن از عبورش شدیم…
استاد،«عزیز» خداوند و عزیزان او بود…
فلسفه، عرفان، شناخت عمیق اصول و فروع دین و پرورش شاگردانی شایسته در اخلاق الهی، بخشی از«جاودانحیات» او بود…
سادهگی و بیپیرایهگیاش در نشستن کنار روزها و شبهای مردمان روزگار و برداشتن بارهای دشواری، از شانههای اهل زمانه، بخشی دیگر از آرامش پرتلاطم استاد بود…
پیوستهگی عاشقانهاش با استاد عظیم و مفسر کبیر قرآن، مرحوم علامه رشید، سیدمحمدحسین طباطبایی نیز برگی منور از تقویم روزهای ماندگار عمر استاد بود…
اما آنچه او را بیش از پیش در خیال و ذهن دوستدارانش ماندگار خواهد کرد، سکون آرامبخش او در گذر زمان و بر جویبار عمر مردمان بود.
مسجد مزین به اسم سبط اکبر حضرت امامحسن مجتبی(سلامالله علیه) و محراب دلگشایش میدانند که آن قامت خسته از روزها، چگونه تکیه بر مشاهده و شکوه، در کار رمزگشایی از دلهای شکسته و ابروهای تنیده در اندوه، استاد بود و شیوه دلبری حقانی را از دلیری نفسانی بازمیشناخت…
سجاده آن مرد خدا بیش از شاهدان دیگر، رازهای نامکشوف نهفته در سینهاش را هنگام مناجات و صبوریهای همیشهاش میشناخت…
«آن برخاسته از خاک شریف زنجان»، بیزمان و درلامکان زیست… که خدا را به پهنه هستی، خانه و سایبان است… و ای کاش بودند استادان ارجمند و پاکنهادش حضرات معنا و قال: آیات عظام بروجردی و امام خمینی(رحمهماالله) تا بیش و پیش از زبان این قلم، وصف آن گوهر ناشناخته را میسفتند.
اینجانب که زیر لوای ارجمند انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، مفتخر به خادمی بزرگان علم و اخلاق این سرزمینم، به سهم اندک شاگردی فرهنگ رشید اسلامیمان، داغدار فقدان حضرت استاد خوشوقتو تسلیتگوی سوگ ایشان به مولا و پناه اندوهمان حضرت امام زمان(سلامالله علیه)، رهبر معظم انقلاب، مدرسان ارجمند حوزههای علمیه و ارادتمندان ایشانم… و آنچه اندکی از بار شرمساری«کمکاری» و«قدرنشناسی» این حقیر میکاهد، توفیق ناچیزی است که انجمن یافت و سهمی کوچک از خرمن«تنها آیین پاسداشت استاد» در سال گذشته برگرفت.
بجاست که اختیار قلم را به جای خاطر ناشاد، به دست زبان رشاد استاد ادب، حافظ پاکنهاد دهم و وصف آن مهر وداد و فارغ از رنگ تعلق را به زبان رسای ابیات بسپرم:
بیا که قصر اَمَل، سخت بیبنیاد است
بیار باده که بنیاد عمر، بر باد است
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود…
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد، آزاد است…
مگر تعلق خاطر، به ماهرخساری…
که خاطر از همه غمها، به مهر او شاد است
چه گویمت که به میخانه، دوش، مست و خراب…
سروش عالم غیبم، چه مژدهها دادهست؟!
که:«ای بلندنظر… شاهبازِ سِدرهِنشین!
نشیمن تو نه این کنج محنتآباد است»….
محمدجواد ادبی
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
این مطلب بدون برچسب می باشد.