نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
تاریخ ایجاد : شنبه, ۲۸ فروردین ۱۳۹۵ پیام دکتر سید حسین نصر به مراسم بزرگداشت آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن رفیعی قزوینی(ره) که توسط جناب آقای حسین شاکری، قائم‌مقام انجمن آثار و مفاخر فرهنگی قرائت شد. در مراسم بزرگداشت آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، که روز شنبه ۲۸ فروردین‌ماه ۱۳۹۵ در تالار اجتماعات شهید مطهری […]
پیام دکتر سید حسین نصر به مراسم بزرگداشت آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن رفیعی قزوینی(ره) که توسط جناب آقای حسین شاکری، قائم‌مقام انجمن آثار و مفاخر فرهنگی قرائت شد.
در مراسم بزرگداشت آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، که روز شنبه ۲۸ فروردین‌ماه ۱۳۹۵ در تالار اجتماعات شهید مطهری انجمن برگزار شد، جناب آقای حسین شاکری، قائم‌مقام انجمن گفت: عرض ادب و سلام خدمت همه میهمانان عزیز، فرهنگ دوستان، فرهنگ‌مداران، فرهیختگان و عزیزانی دارم که عمری در ساحت نورانی فرهنگ، فرهنگ دینی و ایرانی خدمت کرده‌اند و امیدوارم که همیشه کهکشان نورانی مفاخر، بزرگان و مشاهیر این سرزمین به حضور و وجود این عزیزان، نورانی باشد. خیر مقدم ویژه عرض می‌کنم خدمت حضرات آیات، اساتید محترم و همه کسانی که دستی به آتش فرهنگ این مرز و بوم دارند. یکی از شاگردان مرحوم علامه قزوینی که افتخار حضور در درس این بزرگوار را داشته، جناب آقای سید حسین نصر هستند که به حکم وظیفه‌ای که در خود می‌دیدند، نوشته‌ای را به این مناسبت برای انجمن آثار و مفاخر فرهنگی فرستادند. من نیز به حکم ادب و وظیفه بر خود لازم می‌دانم که آن را اینجا خدمت عزیزان بخوانم و تقدیم کنم. امید دارم که ان‌شاءالله بهره لازم، کافی و وافی را از اساتید بزرگوار در این مجلس ببریم. سپس متن پیام دکتر سید حسین نصر را قرائت کردند. متن پیام ایشان بدین شرح است:
به نام آنکه جان را فکرت آموخت
آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، نه تنها از علمای اَجَلّ زمان خود بودند، بلکه از بزرگترین حُکمای دورانِ اخیر نیز به شمار می‌آیند. علاوه بر وظایف فقهی و ارشادِ خَلق بیشترِ وقت آن بزرگوار صرفِ تدریس حکمت و مطالعه کتب حکمی می‌شد. با تمام مکتب‌های فلسفی اسلامی آشنائی داشتند، لکن توجه خاص ایشان بیشتر به تفکر ملاصدرا و حکمت متعالیه معطوف بود. باید این بزرگوار را در زمرۀ بزرگترین استادان این مکتب در دوران اخیر دانست. آشنایی راقم این سطور با ایشان توسط مرحوم سید جلال‌الدین آشتیانی، دوست دیرین بنده بود که از بهترین شاگردان حضرت آقای رفیعی محسوب می‌شد. پس از آن معرفی، برای مدت پنج سال، در ما‌ه‌هایی که در تهران می‌گذراندند، نزدشان درس اسفار می‌خواندیم و گه گاهی برای ادامه این دروس و استفاده از محضرشان در معیتِ چند نفر از دانشمندان من جمله مرحوم بدیع‌الزمان فروزانفر به قزوین، خدمت آن استادِ بزرگ می‌رفتیم. در تقریرِمتن اسفار واقعاً بی‌بدیل بودند و گهگاهی با برخی از مسائل مانند تفسیر مقوله علم با صدرالمتألهین اختلاف نظر داشتند. مرحوم حضرت آیت‌الله رفیعی کم می‌نوشتند، ولی آنچه نوشته‌اند بسیار زبده و گرانبها بوده و هست. هنگام چاپ یادنامۀ ملاصدرا در سال ۱۳۴۰ این بنده از ایشان خواهش کرد مقاله‌ای لطف کنند. ایشان نیز مقاله‌ای کوتاه ولی بسیار فصیح و عمیق نوشتند که در یادنامه، با ترجمه انگلیسی آن توسط حقیر چاپ شد. بعداً حقیر کتابچه‌ای تهیه کرد که هر گاه به قزوین می‌رفتیم آن را به ایشان می‌دادم و ایشان مقاله‌ای مختصر ولی عمیق درباره یکی از مسائل حِکمی در آن می‌نوشتند. خوشبختانه آن دفترچه را حقیر به مرحوم دانش‌پژوه داد که نسخه‌ای از آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران حفظ کنند و ایشان این امر را انجام دادند، در حالی که اصلِ دفترچه با بقیه کتابخانه بنده در آغاز انقلاب از بین رفت. مقداری از مقالاتی که در مجموعه آثار ایشان چاپ شده است از همین منبع گرفته شده است. خدمات حضرت آیت‌الله قزوینی رفیعی بیش از آن است که به توان در مختصری توصیف کرد. این بنده بسیار خشنود است که بعد از این همه سال، این مجلس به نام و برای احیایِ خاطره آن بزرگوار برگزار می‌شود. به نوبه خود از تمام آنان‌که انعقاد این مجلس را امکان‌پذیر ساخته‌اند، تشکر می‌کند و برای آن مرحوم از درگاه احدیت توفیق مسألت دارد. این بزرگداشت در واقع نه تنها درباره یکی از بزرگترین علما و حکمای ایران در قرن اخیر است، بلکه بزرگداشتِ میراث عظیم فلسفی ایران‌زمین است که ایشان یکی از برجسته‌ترین مُروجین و مدرسین و متفکرین آن در دوران اخیر بودند. خداوند روحشان را قرین رحمتِ خود فرماید.
و الله اعلم بالصواب سید حسین نصر
تصویر پیام
این مطلب بدون برچسب می باشد.