گزارش سخنرانی حسن بلخاری در مراسم بزرگداشت دکتر پرویز کردوانی

مراسم بزرگداشت دکترپرویز کردوانی استاد نمونه دانشگاه تهران، کویر شناس و چهره ماندگار عرصه جغرافیا با حضور جمع زیادی از علاقه‌مندان به حوزه جغرافیا و محیط‌زیست چهارشنبه ۲ بهمن ماه ۱۳۹۸ در تالار اجتماعات شهید مطهری(ره) انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
حسن بلخاری درابتدای این جلسه گفت: به نظر می‌رسد نمای بیرونی جلسات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی این‌گونه است که دراین مجموعه فرهنگی، صرفا استادان حوزه حکمت و فلسفه و ادبیات و به عبارتی بزرگان عرصه علوم انسانی مورد قدردانی قرار می‌گیرند، اما امروز ما بزرگداشت دکتر پرویزکردوانی که چهره ماندگار جغرافیا هستند را داریم.
اوافزود: اما چرا باید مصداق و شمول فرهنگ را گسترده‌تر از علوم انسانی بدانیم؟ برای بیان وسعت دایره فرهنگ باید گفت که افلاطون در مشهورترین اثرش، جمهوری و در کتاب هفتم این اثر بیان می‌کند که نخستین بحث در معرفت بشری، تقسیم بندی علوم است، او امور محسوس را از معقول جدا می‌کند و براین بنیاد از علوم معقول و البته از طبیعیات سخن می‌گوید، لذا اولین تقسیم بندی در علوم از اوست.
بلخاری ادامه داد: اما ارسطو به‌عنوان معلم اول و شاگرد افلاطون، به صورت کلاسیک و آکادمیک علوم را دسته بندی می‌کند، چون کار معلم طبقه بندی علوم است و تا علوم تبویب نشوند، قابلیت ترویج نمی‌یابند؛ دراین راستا ارسطو حکمت یا سوفیا را به نظری و عملی تقسیم بندی می‌کند و در حقیقت دایره اندیشه و حکمت را فراخ می‌گیرد و ما در نهضت ترجمه این تقسیم بندی را پذیرفتیم و در اندیشه اسلامی، فارابی به‌عنوان معلم دوم دایره علوم را با پذیرش تقسیم بندی ارسطویی گسترش داد.
اواضافه کرد: بر این بنیاد ما در اندیشه ایرانی – اسلامی و در بیان شمول عرصه فرهنگ، تقسیم بندی یونانی و ایرانی را توامان در نظر می گیریم، از اینرو جغرافیا هم بحثی انکار‌ناپذیر در فرهنگ ماست، به همین جهت است که توجه به جغرافیا و پاسداشت چهره ممتاز این عرصه درایران نیز در فعالیت‌های انجمن آثار و مفاخر فرهنگی قرار می‌گیرد.
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی درادامه سخنان خود گفت: خصلت مهم استاد کردوانی عاشقی است که در نوع خود فوق‌العاده است و به همین جهت است که ایشان اعتبار بالایی در ایران و جهان دارند.
اوتاکید کرد: پشت همه کارهای بزرگ عالم، عاشقی نهفته است و هرکه عاشق حرفه خودش باشد مرزهای دانش را پیش می‌برد، چون فضای سخت دانش باامر تکلیفی پیش نمی‌رود و انسان باید عاشق باشد و این عشق است که کارهای ناممکن را ممکن می‌کند.
بلخاری درپایان سخنان خود گفت: در کل عرفان و معرفت ما، امر به عاشقی می‌شود نه عاقلی که البته این عاشقی نقطه مقابل معرفت و عقل نیست، بلکه این تلائم خرد و عشق است که کار را پیش می‌برد.
اوتاکیدکرد: وقتی در اشعار مولانا و در بحث معرفت به عشق تاکید می‌شود، از این روست که عاشقی ناممکن را ممکن می‌کند؛ به‌خصوص در عرصه خاک و کویر که حقیقتا به لحاظ مشقات سفر و مقتضیات آن، دانش سخت و دشواری است؛ استادی چون دکتر پرویز کردوانی با عشقی وافر دراین حوزه کار می‌کنند و قدم برمی دارند و البته این نکته هم مهم است که فرد عاشق در محیط عاشقی شاداب‌تر می‌شود و این شادابی همواره در سلوک این استاد بزرگوار هویداست.