پرویز کردوانی

زندگی‌نامه

فرزند حسین‌علی بلوکباشی(متوفی 1328ش)، از ملاکان منطقه که در روستای مندولک گرمسار متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش، و متوسطه را تا کلاس نهم در مدرسة «آفتاب» در گرمسار گذراند. سپس برای ادامة تحصیل به تهران آمد و در سال 1329ش دیپلم خود را از دبیرستان «رازی» که در آن ایام به مدرسة فرانسوی‌ها معروف بود، گرفت. در 1337ش به آلمان رفت و تحصیلات خود را در رشتة «عمران کویر»ادامه داد و سرانجام در 1345 با کسب رتبه اول موفق به اخذ مدرک دکتری در رشتة کشاورزی عمومی شد. 
دکتر کردوانی پس از بازگشت به وطن(1345)، با خانم فریده گلبو که آن موقع خبرنگار روزنامه کیهان بود و در دانشگاه تهران هم روزنامه‌نگاری می‌خواند، ازدواج کرد که حاصل آن یک دختر(متولد 1347، همسر پروفسور گرجی) و یک پسر(متولد 1351) بود. بعد به‌عنوان معلم تعلیمی در جندی‌شاپور به کار پرداخت. سپس به استخدام دانشکدة کشاورزی ارومیه درآمد اما بعد از ۲ سال آموزش در این دانشکده، در ۱۳۴۷ به گروه آموزشی جغرافیای دانشگاه تهران انتقال یافت و از 1348 به عنوان استادیار در آن دانشگاه مشغول تدریس شد. در همین سال‌ها بود که مطالعه میدانی خود روی مناطق کویری ایران را با جدیت دنبال کرد. 
از سال 1348 تا 1354 مدیر دفتر مطالعات آموزشی دانشگاه تهران شد. در 1354 مرکز تحقیقات مناطق کویری و بیابانی ایران را بنیان نهاد و ریاست آن را عهده‌دار شد که تا 1358در آن سمت باقی ماند. در 1362 به عضویت شورای تخصصی جغرافیا در مرکز نشر دانشگاهی وزارت علوم و در 1372 به عضویت بنیاد مطالعات آسیایی شبکه آب خاورمیانه درآمد. او همچنین عضو هیئت امنای صلح سبز، و رئیس کمیته بیابان‌زدایی انجمن متخصصان محیط‌زیست ایران نیز بود.
پس از سال‌ها تدریس و تربیت دانشجویان متعدد، در شهریورماه 1382با رتبه 29 استادی از دانشگاه تهران بازنشسته شد. در سال 1388به عنوان استاد نیمه‌وقت در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران به تدریس پرداخت. در سال 1391 عضو جلسه مشورتی ستاد چهره‌های ماندگار کشور برای انتخاب کاندیداها و در سال 1392 نیز عضو کمیته تخصصی ثبت میراث فرهنگی، عضو کمیته حرایم میراث تاریخی در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و عضو و رئیس هیئت امنا مؤسسه آموزش عالی غیر انتفاعی فضیلت سمنان شد. 
دفتر زندگی این استاد پیشکسوت، مشهور به «پدر علم کویرشناسی ایران»، در 27 مرداد‌ماه 1400در تهران بسته و در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد. 
تندیس او نیز در میدان گرمسار توسط شهرداری و شورای اسلامی شهر گرمسار نصب شد. 
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها فعالیت علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در بهمن ماه 1398 ایشان را یکی از مفاخر ایران‌زمین معرفی کرد.
 

پرویز کردوانی از نگاه بزرگان

ـ دکتر قاسم عزیزی: «به نظر من دکتر کردوانی شخصیتی است با این ویژگی‌ها: جسارت علمی، عدم همراهی با موج‌های احساسی و موقت جوامع علمی و بعضاً اجتماعی، سخت‌کوشی، پشتکار بالا و دلسوزی، عمل‌گرایی و تلاش برای حل مسائل و مشکلات محیطی و تمایل به بیشتر دیده شدن».

ـ دکتر حیدر قادری: «از مهم‌ترین ویژگی‌های دکتر کردوانی ارتباط پدرانه با دانشجویان و توجه به مشکلات آنهاست. یکی دیگر از ویژگی‌های بارز استاد شور و نشاط و انگیزة بالایی است که موقع تدریس به دانشجویان می‌داد و مطالب علمی را با یک شیوة خاص که در بعضی مواقع با بذله‌گویی توأم است، بیان می‌کرد که ما دانشجویان هیچ موقع گذر زمان را متوجه نمی‌شدیم و در کل، کلاس استاد همیشه جذاب بود و هیچ دانشجویی را ندیدم که از کلاس‌ ایشان احساس خستگی کند»..